Akademia Sztuki w Szczecinie oraz Strych w Młynie zapraszają na pokaz multimedialny połączony z koncertem oraz dyskusją w ramach projektu realizowanego przez studentki i studentów specjalności Film eksperymentalny oraz Sztuka mediów i animacja.

Co myśli kamera, gdy przelicza obrazy naszych ciał? Jak kazał jej liczyć jej twórca, kim był jej twórca… Zawierzamy technologii na co dzień, nosząc ją w kieszeniach, przesyłając wiadomości do najbliższych, dzieląc prywatne chwile, a jednak refleksja jaką nad nią prowadzimy nieubłaganie kieruje nas do wizji okrutnych, technokratycznych dystopii, ujawniając towarzyszące nam na co dzień obawy. Technologia jest nieodłączną częścią tego jak widzimy siebie, co o sobie myślimy, jakie wiadomości ślemy innym, jednak narzędzia, z jakich korzystamy nie powstały bez pewnych, często wątpliwych, intencji. Filmy, które pokażemy, stawiają pytania o stosunek naszych ciał do wszechobecnych technologii.
Trzy prace stworzą niepokojącą przestrzeń dźwiękową, którą będą okupować siłą akustyczną. Usłyszymy świdrujący turkot drona, natarczywe ujadanie syreny alarmowej, oraz przepompowaną scenerię dźwiękową hollywoodzkiej produkcji.
Maria Plucińska zaprezentuje film, w którym rejestruje swoje zakopane w ziemi ciało odkryte przez drona. Dron bezwiednie wyróżnia człowieka spośród reszty scenerii, w powietrznym tańcu, nieprzewidywalnym, chaotycznym, obserwuje kobietę, a my zastanawiamy się: kto dał mu na to zgodę, czy ją dał, co właściwie „widzi” maszyna. Wiemy, że dron w gruncie rzeczy nie rozumie tego co dostrzega, a jednak jego obecność wzbudza dyskomfort. Niepokojący, mechaniczny i wibrujący dźwięk jest stale obecnym śladem drona, jego twórców, operatora drona, a może ich wszystkich?
Nikola Palej przeszła przez blok, w którym mieszka, z wrzeszczącą syreną alarmową, a cały performance zarejestrowała na filmie, który pokażemy. Artystka zawierza mechanicznemu głosowi prostego narzędzia, by wysłać ostrzeżenie swym sąsiadkom i sąsiadom, z którymi dzieli dach nad głową. Niepokój, który był przyczynkiem do akcji, okazuje się podejrzanie zrozumiały dla widzek i widzów, choć artystka go nigdy nie określa. Przejawia się on w miejscu, w sąsiadkach i sąsiadach, w powolnym spacerze, w przeraźliwym ujadaniu syreny, aż w końcu, w bohaterce nagrania.
Michał Doroszenko przerabia kultowy film science fiction Obcy - 8. pasażer "Nostromo" (1979) w konceptualnym geście. Dzieło Ridleya Scotta stało się przedmiotem niejednej dyskusji w kręgach feministycznych, z powodu wielu przedstawień ciał w formie technologicznych tworów. Statek Nostromo ukazywany jest niczym łono, w którym rodzi się załoga; jego komputer pokładowy, o nikczemnych celach, nazywa załogę Matką; robot Ash jest jej wiernym, cyfrowym i odrażającym dzieckiem itd. Artysta bada feministyczne treści ingerencją w materię filmu: wycina wszystkie ujęcia, w których obecni są mężczyźni, stawiając pytanie: jak bardzo okupują oni owe obrazy.

Spotkanie odbędzie się o 18:00 przy ulicy Szerokiej 19 w Strychu w Młynie.

Wystawa zrealizowana dzięki dofinansowaniu z funduszu Akademii Sztuki w Szczecinie.