Ofelie. Ikonografia szaleństwa

Wydawnictwo

redakcja: Zorka Wollny

redakcja naukowa

dr hab. Zofia (Zorka) Wollny, Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Anka Herbut

recenzja naukowa

dr hab. Bogna Burska

korekta

Helena Czechowska

tłumaczenia

Łukasz Mojsak, Jan Szelągiewicz

projekt graficzny

postNoviki, noviki.net

rok wydania 2018

ISBN 978-83-63820-72-5

ISBN 978-83-947367-7-4

pliki do pobrania

preview

Ofelie. Ikonografia szaleństwa

Projekt Ofelie. Ikonografia szaleństwa, stworzony przez Zorkę Wollny w Muzeum Sztuki w Łodzi jesienią 2012 i prezentowany kolejno w Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu i Gdańskim Teatrze Szekspirowskim, przybrał formę publikacji książkowej. Otwierają ją przeprowadzone w ubiegłym roku rozmowy Zorki Wollny z aktorkami. Kolejne części stanowią wybór zdjęć Adama T. Burtona i eseje krytyczne. Książka odsyła do performansu i jego kolejnych odsłon oraz do zrealizowanego przez Małgorzatę Mazur w ms2 filmowego zapisu Ofelii.

Muzeum Sztuki w Łodzi wraz z Wydziałem Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie ze szczególną przyjemnością oddaje w Państwa ręce tę publikację z nadzieją, że stanowić będzie ona mapę relacji pomiędzy postaciami a publicznością i przewodnik po tropach, jakie Ofelie osłoniły przed artystkami i badaczkami.

Sonia Nieśpiałowska-Owczarek

o autorze

Zorka Wollny tworzy kompozycje dźwiękowe realizowane w instytucjach, fabrykach i opustoszałych budynkach. Jej projekty sytuują się na pograniczu sztuki, teatru i muzyki współczesnej. Zawsze wiążą się ściśle z historycznym i funkcjonalnym kontekstem konkretnej przestrzeni architektonicznej. Strategie twórcze Wollny opierają się na współdziałaniu i często obejmują próby oraz warsztaty publiczne, w trakcie których artystka współpracuje z poszczególnymi uczestnikami, grupami (muzyków, aktorów lub aktywistów) lub lokalnymi społecznościami. W jednej ze swoich najnowszych prac, Unmögliche Oper (2017), w proces eksploracji głosu jako narzędzia wyrażania siebie i debaty publicznej artystka zaangażowała mieszkańców niemieckiego Oldenburga oraz kilka chórów. Zakon (2015) zrealizowany został na Zamku Krzyżackim w Świeciu z udziałem 15-osobowego chóru ochotników, trzech perkusistów i instrumentarium elektronicznego. Oratorium na orkiestrę i chór mieszkańców Warszawy (2011), prezentowane w ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, przyjęło postać intensywnej, wielogłosowej manifestacji w centrum Warszawy, zrealizowanej we współpracy z organizacjami pozarządowymi i Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w oparciu o manifesty polityczne i programy działania aktywistów biorących udział w przedsięwzięciu.